Dąbrowa Górnicza – miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, w województwie śląskim, położone na Wyżynie Śląskiej, nad Czarną Przemszą i Białą Przemszą, na wschodnim krańcu Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (GOP), w Zagłębiu Dąbrowskim, będącym historyczną częścią zachodniej Małopolski. Według danych z 31 grudnia 2012 r. miasto miało 124 701 mieszkańców, przez co na stałym poziomie utrzymuje się tendencja spadkowa liczby mieszkańców Dąbrowy Górniczej. Największe powierzchniowo miasto województwa (9. w kraju) i największy ośrodek przemysłowy Zagłębia Dąbrowskiego. Jest jednym z ośrodków centralnych konurbacji górnośląskiej.
Miasto powstało w wyniku łączenia się w większy organizm miejski wielu mniejszych miejscowości, które spowodowane były rozwojem przemysłu. Pierwsza wzmianka o Dąbrowie pojawiła się w 1726 i pochodzi z ksiąg parafialnych kościoła Świętej Trójcy w Będzinie, w których pod datą 25 lipca 1726 odnotowana została jako matka chrzestna niejaka Anna Lisowa – mieszkanka Dąbrowy. W źródłach historycznych wymieniane są jednak miejscowości, które w wyniku procesów urbanizacyjnych zostały wchłonięte przez obecne miasto.
Wspieramy między innymi te części miasta:
Antoniów
Błędów
Bugaj
Centrum
Dziewiąty
Gołonóg
Korzeniec
Kuźniczka Nowa
Łazy Błędowskie
Łęka
Łęknice
Łosień
Marianki
Mydlice
Okradzionów
Piekło
Ratanice
Reden
Sikorka
Strzemieszyce Małe
Strzemieszyce Wielkie
Trzebiesławice
Trzydziesty
Tucznawa
Ujejsce
Ząbkowice